Polski Ład – zmiany w kosztach finansowania dłużnego

Czas czytania: 3 minuty.

Polski Ład, poprzez modyfikację art. 15c ustawy o CIT, wprowadza zmiany w zakresie tzw. „cienkiej kapitalizacji”. Mają one szansę zakończyć spory dotyczące obliczania limitu kosztów finansowania dłużnego – choć, niestety, na niekorzyść podatników. Dodatkowo, w ramach nowej reformy planowane jest wprowadzenie istotnego ograniczenia rozpoznawania kosztów finansowania dłużnego w przypadku wykorzystania pozyskanych środków na transakcje kapitałowe, takie jak np. aport.

Koszty finansowania dłużnego dotychczas

Art. 15c ustawy o CIT w aktualnie obowiązującym brzmieniu obowiązuje od 2018 r. Jego celem jest ograniczenie nadmiernego finansowania długiem, które może wpływać na zaniżenie wykazywanych w Polsce dochodów. Ponad dwa lata funkcjonowania tych przepisów pokazały, że sformułowania, jakie zostały w nich użyte, są niezwykle nieprecyzyjne. Na ich gruncie dochodziło więc (i nadal dochodzi) do sporów pomiędzy podatnikami i organami.

Osią rzeczonych sporów jest w szczególności sposób obliczania limitu wydatków, do których nie stosuje się ograniczeń „cienkiej kapitalizacji”.

Zdaniem organów skarbowych ustawa o CIT pozwala na pełne zaliczenie do kosztów podatkowych kosztów w kwocie nie przekraczającej 30% tzw. podatkowej EBITDA albo w kwocie nie przekraczającej 3.000.000 zł – tak orzekł m.in. DKIS w interpretacji z 11 marca 2021 r. (nr 0114-KDIP2-2.4010.367.2020.2.RK).

Odmiennego zdania są podatnicy oraz sądy administracyjne, którzy te dwa limity chcą sumować.

Zgodnie z wykładnią stojącą w opozycji do urzędowej, literalne brzmienie przepisów wskazuje, że limit kosztów finansowania dłużnego należy obliczyć przyjmując kwotę 3.000.000 zł dodatkowo powiększoną o 30% podatkowego wskaźnika EBITDA – takie stanowisko zajął m.in. WSA w Warszawie, w wyroku z 8 września 2020 r. (sygn. III SA/Wa 2591/19).

Jak Polski Ład zmienia sposób kalkulacji

Rządzący zdecydowali się na zmianę problematycznych przepisów w związku z licznymi sporami prowadzonymi z podatnikami w sądach administracyjnych. Planowana nowelizacja ma doprowadzić finalnie do sytuacji, którą organy nieskutecznie próbowały przeforsować na gruncie dotychczasowego brzmienia regulacji prawnych.

Jeżeli planowane zmiany wejdą w życie, do kosztów podatkowych zaliczyć będzie można wydatki na finansowanie dłużne w kwocie nie większej niż 30% tzw. podatkowej EBITDA albo w kwocie nie przekraczającej 3.000.000 zł. Nie będzie zatem dopuszczalne sumowanie tych limitów.

Dodatkowe ograniczenie dla podatników

Projektowane jest również dodatkowe ograniczenie rozliczania kosztów finansowania dłużnego. Ma ono przybrać postać nowego art. 16 ust. 1 pkt 13a ustawy o CIT, czyli funkcjonować będzie niezależnie od limitów omówionych powyżej. Regulacja ta ma wprowadzić zmiany, w ramach których z kosztów podatkowych w całości wyłączone będą koszty finansowania dłużnego, które zostały uzyskane od podmiotu powiązanego. Obowiązywać będzie to w tej ich części, w jakiej wspomniane koszty zostały przeznaczone (choćby pośrednio) na transakcje kapitałowe.

Dotyczyć ma to w szczególności nabycia lub objęcia udziałów i akcji, nabycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, wniesienia dopłat, podwyższenia kapitału zakładowego oraz wykupu udziałów własnych w celu ich umorzenia.